ตอนจบของ Mr.Marvel ที่มีฉากหลังเครดิตของ Marvel นั่นสื่อถึงอะไร ในฉากสุดท้ายของซีรีส์นี้ทำให้แฟนๆ ได้สัมผัสถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแท้จริงสำหรับ Marvel Cinematic Universe
Ms.Marvel ซีรีส์ Disney+ หกตอนที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น แต่ความประหลาดใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดยังคงอยู่ในตอนท้าย NME ได้เขียนถึงตอนจบ End Credit
ฉากหลังเครดิตของตอนจบเห็น กมลา ข่าน (ไอมาน เวลลานี) พักผ่อนบนเตียงของเธอ (ในขณะที่สวมชุดแฟนซีใหม่ของเธอ) หลังจากประสบความสำเร็จในการต่อสู้กับพวก องค์กรที่ควบคุมความเสียหายจากเหตุการณ์ต่างๆ ซึ่งก่อตั้งโดย Tony Stark หลังจากเหตุการณ์ The Avengers
และในไม่ช้า Ms.Marvel ก็ถูกเรียกอีกครั้งเมื่อกำไลของเธอเริ่มเรืองแสงและมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นพร้อมการเคลื่อนไหวที่พิลึก จากนั้นกมลาก็ดูเหมือนจะบิดเบี้ยวไปในระลอกคลื่นของพลังงาน โดยมีร่างใหม่ปรากฏขึ้นแทนที่เธอ
ร่างใหม่นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฮีโร่ของกมลา Carol Danvers หรือที่รู้จักในชื่อ Captain Marvel (Brie Larson)
แครอลมองไปรอบๆ ห้องเพื่อดูผลงานแฟนอาร์ทและโปสเตอร์กัปตันมาร์เวลที่ประดับผนังของกมลาอย่างสับสน “โอ้ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่” เธอพึมพำ เมื่อตระหนักได้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างได้เกิดขึ้น
จากนั้นหน้าจอก็ตัดเป็นสีดำ ตามด้วยข้อความว่า “Ms.Marvel จะกลับมาอีกครั้งใน The Marvels”
แฟนๆ คงรู้อยู่แล้วว่ากมลาจะปรากฏตัวในภาคต่อของ Captain Marvel ที่จะมาถึง ซึ่งทั้งคู่จะเชื่อมโยงกับ Monica Rambeau นามแฝงของ Spectrum หรือ Teyonah Parris เราได้เห็นหน้าเธอกันไปแล้วใน WandaVision ผู้ซึ่งมีพลังจักรวาลเช่นกัน
ฉากหลังเครดิตของ Ms. Marvel ดูเหมือนจะบอกเป็นนัยว่ากมลาและแครอลได้สลับสถานที่กันในจักรวาล ซึ่งหมายความว่าฮีโร่เด็กน้อยในตอนนี้อาจอยู่ที่ไหนสักแห่งที่อันตรายกว่ามาก
คงต้องรอดูกันต่อไปว่าจะนำไปสู่เหตุการณ์ใน The Marvels โดยตรงหรือว่ายังมีชิ้นส่วนอื่นๆ ให้ไขปริศนาต่อไป แต่ที่เห็นแน่ชัดในตอนนี้คือ แครอลพบว่าตัวเองกำลังมีภารกิจต้องกลับไปที่ไหนก็ตามที่เธอต้องการ หรือที่ๆ เธอสลับกับกมลา และต้องแน่ใจว่าจะไม่เกิดอันตรายกับกมลา และไม่ถูกกำจัดโดยพวกวายร้ายจักรวาลไปซะก่อน
เมื่อได้ค้นพบว่าพลังของ Ms.Marvel มาจากการกลายพันธุ์ใน DNA ของเธอ (ซึ่งเป็นเรื่องจริงตาม Comic) กมลาอาจเป็นวิธีการที่นำกลุ่มกลายพันธุ์อย่าง X-MEN เข้าสู่ MCU ได้เป็นอย่างดี
ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก: marvel.fandom.com/ imdb.com/ marvel.com/ nme.com